MARC (MAchine-Readable Cataloging) jest formatem który, zgodnie z normą ISO 2709:1996 (PN-ISO 2709:1998), służy do zapisu i wymiany danych. Używany jest w bazach katalogowych i bibliograficznych. Dane są porządkowane i ujednolicone tak, by odpowiednio zaprojektowane oprogramowanie mogło je prawidłowo zinterpretować.
MARC 21 dla danych bibliograficznych i wzorcowych jest jedną z najbardziej rozpowszechnioną strukturą z rodziny MARC wykorzystywanych obecnie w bazach katalogowych na świecie. Format MARC 21 został opracowany i jest utrzymywany przez Network Development and MARC Standards Office w Bibliotece Kongresu (USA) we współpracy z Biblioteką Narodową Kanady.
Główne cechy rekordu w formacie MARC to:
- zmienna długość rekordu i jego elementów,
- podział na jednoznacznie identyfikowane pola i podpola,
- obecność wskaźników,
- powtarzalność pól i podpól.
Główne cechy rekordu w formacie MARC to:
- etykiety rekordu – zawierającej zakodowane informacje o rekordzie, umożliwiające jego prawidłowe przetwarzanie przez system (pozycje znakowe od 00 do 23)
- tablicy adresów – informacji pozwalających na identyfikację i lokalizację poszczególnych danych w rekordzie (pozycja znakowa 24).
- pól danych rekordu – oznaczonych 3-znakowymi etykietami, które identyfikują zawartość pól (np. 100, 245), które dzielimy na:
- pola stałej długości – pola danych kontrolnych (001-008) – składające się z kodowanych pozycji znakowych o ustalonej długości i formacie (np. format zapisu daty)
- pola zmiennej długości (010-999) – obejmują wskaźniki (decydujące głównie o wyświetleniu lub indeksacji pól) i podpola, w których podaje się określone przez format dane
Format MARC 21 w Polsce:
(materiały przygotowane przez Bibliotekę Narodową)